ਜੋ ਬੰਦਾ ਪਰਦੇਸੀਂ ਤੁਰਦਾ
ਕੁਝ ਸੁਪਨੇ ਅੱਖੀਂ ਲੈ ਤੁਰਦਾ।
ਸਭ ਤੋਂ ਰੰਗਲਾ ਸੁਪਨਾ ਹੁੰਦਾ -
ਰਹਿਣ ਲਈ ਕੁਝ
ਖਾਣ ਲਈ ਕੁਝ
ਜਿਉਣ ਲਈ ਕੁਝ
ਕਰ ਕੇ ਖੱਟੀ,
ਸਾਂਭ ਕੇ ਹੱਟੀ
ਪੋਚ ਕੇ ਫੱਟੀ,
ਓਸ ਜਗ੍ਹਾ ਨਾਲ ਕਰ ਕੇ ਕੱਟੀ
ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਵੱਲ ਧਾਂਵਾਂਗਾ
ਵਾਪਸ ਘਰ ਨੂੰ ਮੁੜ ਆਂਵਾਂਗਾ
ਆ ਕੇ ਫਿਰ ਸੁਪਨੇ ਬੀਜਾਂਗਾ
ਕਲਪ ਬਿਰਛ ਦੇ ਬਾਗ ਉਗਣਗੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਬਹਿ ਮਾਣਾਂਗਾ
....
ਸੁਣ ਪਰਦੇਸੀ -
ਜੋ ਬੰਦਾ ਪਰਦੇਸੋਂ ਮੁੜਦਾ
ਉਹ ਬੰਦਾ ਪੂਰਾ ਨਾ ਮੁੜਦਾ....!
ਜਿਥੇ ਜਿਥੇ ਬੰਦਾ ਠਹਿਰੇ
ਉਥੇ ਹੀ ਕੁਝ-ਕੁਝ ਕਿਰ ਜਾਂਦਾ।
ਕਿਧਰੇ ਕਿਰਦੇ ਰੂਹ ਦੇ ਹਾਣੀ
ਦੋਸਤੀਆਂ ਦੀ ਰੰਗਲੀ ਢਾਣੀ
ਕਿਧਰੇ ਸੁੱਕਦੀ ਸੂਹੀ ਟਾਹਣੀ
ਖੇਰੂੰ ਹੁੰਦੀ ਯਾਦ ਕਹਾਣੀ
ਸੁਣ ਪਰਦੇਸੀ -
ਰੁੱਖ ਤੇ ਫੁੱਟੇ ਜਦੋਂ ਕਰੂੰਬਲ
ਬਿਨਾਂ ਆਵਾਜ਼ੋਂ ਫੁੱਟੇ
ਪਰ ਰੂਹ ਤੱਕ ਖੜਕਾ ਹੁੰਦਾ
ਜਦ ਇਕ ਪੱਤਾ ਵੀ ਟੁੱਟੇ।
ਇਕ ਪੱਤੇ ਨਾਲ ਫਰਕ ਨਾ ਪੈਂਦਾ
ਰੁੱਖ ਫਿਰ ਵੀ ਸਿਰ ਸੁੱਟੇ
ਹਰ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ
ਸਭ ਪੱਤ ਆਖਰ ਝੜ ਜਾਣੇ ਨੇ
ਕੋਈ ਨਾ ਬੈਠਾ ਰਹਿਣਾ।
ਹਰ ਪੱਤੇ ਦਾ ਰਾਗ ਹੈ ਵੱਖਰਾ
ਹਰ ਪੱਤੇ ਦਾ ਭਾਗ ਹੈ ਵੱਖਰਾ
ਰੁੱਖ ਨੇ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਸਹਿਣਾ।
....
ਪਰ ਪਰਦੇਸੀ -
ਵਿਚ ਪਰਦੇਸੀਂ,
ਜਿਸ ਹੱਥੋਂ, ਬੁੱਕ ਪੀਤਾ ਪਾਣੀ
ਜਿਸ ਸੰਘਣੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਛਾਂ ਮਾਣੀ
ਉਸਨੂੰ ਰੱਖੀਏ ਯਾਦ.....!
ਜਿਸ ਰਾਹ ਤੇ ਇਕ ਕਦਮ ਵੀ ਪੱਟੀਏ
ਜਿਸ ਧਰਤੀ ਇਕ ਰਾਤ ਵੀ ਕੱਟੀਏ
ਉਸਨੂੰ ਰੱਖੀਏ ਯਾਦ.....!
ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਹੀ ਪਰਦੇਸ
ਕੋਈ ਨਾ ਆਪਣਾ ਦੇਸ!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment