ਸੋਨ ਸੁਨਿਹਰੀ ਕਿਰਨਾਂ ਨਹੀਂ ਗਰਾਂ ਮੇਰੇ
ਕਹਿਰ ਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸਦਾ ਹੀ ਪਿੰਡ 'ਚ ਛਾਂ ਮੇਰੇ।
ਮੌਤ ਪ੍ਰਾਹੁਣੀ ਬਣ ਕੇ ਘਰ ਘਰ ਫਿਰਦੀ ਹੈ
ਦਿੰਦਾ ਫਿਰੇ ਸੁਣਾਉਣੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਾਂ ਮੇਰੇ।
ਦੇ ਦੇ ਨ੍ਹੇਰਾ ਸਾਰਾ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰਨ ਲਈ
ਨਹੀਂ ਬਚੀ ਕੋਈ ਛੁਪਣ ਦੀ ਪਿੰਡ 'ਚ ਥਾਂ ਮੇਰੇ।
ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਫੋਕੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ
ਵਗਦੀ ਪਲਕਾਂ ਹੇਠਾਂ ਪਿੰਡ ਝਨਾਂ ਮੇਰੇ।
ਬੱਚੇ ਦੀ ਕਿਲਕਾਰੀ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਤਾਂ ਬੋਲ
ਇੱਕ ਮੁੱਦਤ ਤੋਂ ਪਿੰਡ 'ਚ ਹੈ ਚੁੱਪ-ਚਾਂ ਮੇਰੇ।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment