ਨਜ਼ਮ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਰੁਮਕਦੀ ਹੈ ਆਉਂਦੀ
ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬਹਿ ਕੇ ਹੈ ਗਾਉਂਦੀ।
ਜੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਚਾਨਣ ਦੀ ਇੱਕ ਛਿੱਟ ਨਾ ਡਿੱਗਦੀ
ਨਜ਼ਮ ਬਹਿ ਤ੍ਰਿੰਞਣ 'ਚ ਚਰਖਾ ਨਾ ਡਾਹੁੰਦੀ।
ਦਿਲ ਦੇ ਕੋਨੇ ਨਜ਼ਮ ਸੁੱਤੀ ਰਹਿ ਜਾਣੀ ਸੀ
ਕੱਚੀ ਨੀਂਦੇ ਨਾ, ਲੋਅ, ਰੂਹ ਦੀ ਜੇਕਰ ਜਗਾਉਂਦੀ।
ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਹੱਲ ਦੱਸਣੇ ਸੌਖੇ
ਵਾਂਗ ਮੱਕੜੀ ਤਾਂ, ਤਾਣੀ ਹੈ ਆਪਣੀ ਫਸਾਉਂਦੀ।
ਦੂਰ ਤੱਕ ਮਾਰੂਥਲ, ਰੂਹ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਜੋ ਹੈ
ਰੇਤ ਦੇ ਘਰ ਨਜ਼ਮ ਉਸ 'ਚ ਬਹਿ ਕੇ ਬਣਾਉਂਦੀ।
ਚਾਨਣੀ ਰਾਤ, ਸੁੱਕੇ ਰੁੱਖ ਦੀ ਸਿਖਰੋਂ ਉਤਰ ਕੇ,
ਨਜ਼ਮ ਆਉਂਦੀ ਮਿਸ਼ਰੀ ਜਿਹੀ ਬਾਤ ਪਾਉਂਦੀ।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment