ਚੀਕ
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰ ਛੱਕ ਦਾ ਰੋਹ ਹੈ
ਚੀਕ ਨਾਲ
ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਓੜਕਾਂ ਦਾ ਮੋਹ ਹੈ
ਚੀਕ ਵਿੱਚ
ਹਿੰਮਤ ਹੈ ਟਕਰਾਉਣ ਦੀ
ਤੇ ਅਨੰਤ ਇੱਛਾ
ਆਪਣੇ ਵਜੂਦ ਦਾ
ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਉਣ ਦੀ।
ਹਨ੍ਹੇਰੇ 'ਚ ਚੀਕ ਦੂਰ ਤੱਕ ਸੁਣਦੀ ਏ
ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ ਆਰ-ਪਾਰ ਕਰਦੀ ਏ
ਪਹਾੜਾਂ 'ਚ ਟਕਰਾ ਕੇ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੀ ਏ .....
ਪੱਤਿਆਂ ਨਾਲ, ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ
ਟਕਰਾਉਂਦੀ ਏ
ਤੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ 'ਚ
ਉਹ ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ
ਵਜੂਦ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਏ।
ਇੱਕ ਕੰਮੀਂ ਦੀ ਕੁੱਲੀ 'ਚੋਂ
ਚੀਕ ਉੱਠਦੀ ਹੈ.......
ਫ਼ਿਜ਼ਾ ਨੂੰ ਚੀਰਦੀ ਹੋਈ
ਹਰ ਚੌਂਕ ਨੂੰ ਸੁਣਦੀ ਹੈ
ਹਰ ਸੜਕ ਨੂੰ ਸੁਣਦੀ ਹੈ
ਕਾਇਨਾਤ ਨੂੰ ਸੁਣਦੀ ਹੈ
ਪਰ ਨਾਲ ਵਾਲੀ ਕੁੱਲੀ 'ਚ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਉਹ ਚੀਕ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ.......।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment