ਉਮਰਾ ਦੀ ਮੁੱਠੀ 'ਚੋਂ
ਹਰ ਸਾਹ ਨਾਲ ਕਿਰਦੇ ਹਾਂ
ਸੁੱਕੇ ਇੱਕ ਪੱਤ ਵਾਂਗੂੰ
ਆ ਅੰਬਰ ਤੱਕ ਉੱਡੀਏ
ਉਮਰਾ ਦੀ ਤਾਣੀ 'ਚੋਂ
ਧਾਗਾ ਬਣ ਟੁੱਟਣੋਂ ਤਾਂ
ਵਿੱਚ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਮਾਲਾ
ਆ ਮੋਤੀ ਬਣ ਪੁਰੀਏ
ਬੇ-ਆਸੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ
ਹਰ ਪਲ ਛਿਣ ਟੁਟਣੋਂ ਤਾਂ
ਆਸਾਂ ਦੇ ਰੁੱਖ ਉਪਰ
ਆ ਨਗ਼ਮਾ ਬਣ ਫੁੱਟੀਏ
ਆਹਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਕਾਲੀ
ਸਾਹ ਘੁੱਟ ਕੇ ਮਰਨੋਂ ਤਾਂ
ਇੱਕ ਚੂੰਢੀ ਚਾਨਣ ਦੀ
ਆ ਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿੱਚ ਧਰੀਏ
ਕਿਸੇ ਕਬਰ ਵੀਰਾਨੀ ਤੇ
ਦੀਵਾ ਬਣ ਬਲਣੋਂ ਤਾਂ
ਵਿੱਚ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਮਹਿਲਾਂ
ਆ ਸੂਰਜ ਬਣ ਜਗੀਏ।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment